| Type de texte | source |
|---|---|
| Titre | Δειπνοσοφισται |
| Auteurs | Athénée de Naucratis (Αθηναίος Ναυκρατικος) |
| Date de rédaction | (166):(233) |
| Date de publication originale | |
| Titre traduit | The Learned Banqueters |
| Auteurs de la traduction | Olson, S. Douglas |
| Date de traduction | 2006:2012 |
| Date d'édition moderne ou de réédition | |
| Editeur moderne | |
| Date de reprint |
(XIII, 590f), t. VI, p. 412
Ἦν δὲ ὄντως μᾶλλον ἡ Φρύνη καλὴ ἐν τοῖς μὴ βλεπομένοις. Διόπερ οὐδὲ ῥᾳδίως ἦν αὐτὴν ἰδεῖν γυμνήν · ἐχέσαρκον γὰρ χιτώνιον ἠμπείχετο καὶ τοῖς δημοσίοις οὐκ ἐχρῆτο βαλανείοις. Τῇ δὲ τῶν Ἐλευσινίων πανηγύρει καὶ τῇ τῶν Ποσειδωνίων ἐν ὄψει τῶν Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη θοἰμάτιον καὶ λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε τῇ θαλάττῃ· καὶ ἀπ’ αὐτῆς Ἀπελλῆς τὴν Ἀναδυομένην Ἀφροδίτην ἀπεγράψατο.
Dans :
Apelle, Praxitèle et Phryné(Lien)
(XII, 543c-544a (Reinach 263)), vol. VI, p. 160-162
Οὕτω δὲ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις τὰ τῆς τρυφῆς καὶ τῆς πολυτελείας ἠσκεῖτο ὡς καὶ Παρράσιον τὸν Ἐφέσιον ζωγράφον πορφύραν ἀμπέχεσθαι, χρυσοῦν στέφανον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἔχοντα, ὡς ἱστορεῖ Κλέαρχος ἐν τοῖς Βίοις. οὗτος γὰρ παρὰ μέλος ὑπὲρ τὴν γραφικὴν τρυφήσας λόγῳ τῆς ἀρετῆς ἀντελαμβάνετο καὶ ἐπέγραφεν τοῖς ὑπ’ αὐτοῦ ἐπιτελουμένοις ἔργοις.
ἁβροδίαιτος ἀνὴρ ἀρετήν τε σέβων τάδ’ ἔγραψεν.
καί τις ὑπεραλήσας ἐπὶ τούτῳ παρέγραψεν « ῥαβοδίαιτος ἀνήρ ». ἐπέγραψεν δ\'ἐπὶ πολλῶν ἔργων αὐτοῦ καὶ τἀδε·
Ἁβροδίαιτος ἀνὴρ ἀρετήν τε σέβων τάδ\' ἔγραψεν
Παρράσιος κλεινῆς πατρίδος ἐξ Ἐφέσου.
οὐδὲ πατρὸς λαθόμην Εὐήνορος, ὅς ῥά μ’ἔφυσε
γνήσιον, Ἑλλήνων πρῶτα φέροντα τέχνης.
ηὔχησε δ’ ἀνεμεσήτως ἐν τούτοις·
εἰ κὰι ἄπιστα κλύουσι, λέγω τάδε· φημὶ γὰρ ἤδη
τέχνης εὑρῆσθαι τέρματα τῆσδε σαφῆ
χειρὸς ὑφ’ ἡμετέρης· ἀνυπέρβλητος δὲ πέπηγεν
οὖρος. ἀμώμητον δ’ οὐδὲν ἔγεντο βροτοῖς.
ἀγωνιζόμενος δέ ποτε πρὸς καταδέστερον ἐν Σάμῳ τὸν Αἴαντα καὶ ἡττηθείς, συναχθομένων αὐτῳ τῶν φίλων, ἔφη ὡς αὐτὸς μὲν ὀλίγον φροντίζοι, Αἴαντι δὲ συνάχθοιτο δεύτερον ἡττηθέντι. ἐφόρει δὲ ὑπὸ τρυφῆς πορφυρίδα καὶ στρόφιον λευκὸν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς εἶχεν σκίτωνί τε ἐπεστηρίζετο χρυσᾶς ἕλικας ἐππεπαισμένῳ χρυσοῖς τε άνασπαστοῖς ἐπέσφιγγε τῶν βλαυτῶν τοὺς ἀναγωγέας. ἀλλ’ οὐδὲ τὰ κατὰ τὴν τέχνην ἀηδῶς ἐπεποῖετο ἀλλὰ ῥάδίως, ὡς καὶ ᾄδειν γρἀγοντα, ὡς ἱστρορεῖ Θεόφραστος ἐν τῷ περὶ Ἐυδαιμονίας. τερατεύομενος δὲ ἔλεγεν, ὅτε τὸν ἐν Λίνδῳ Ἡρακλέα ἔγραφεν, ὡς ὄναρ αὐτῷ επιφαινόμενος ὁ θεὸς σχηματίζοι αὑτὸν πρὸς τὴν τῆς γραφῆς ἐπιτηδειότητα. ὅθεν καὶ ἐπέγραφεν τῷ πίνακι·
οἱος δ’ ἐννύχιος φαντάζετο πολλάκι φοιτῶν
Παρρασίῳ δι’ ὕπνου, τοῖος ὅδ’ ἐστὶν ὁρᾶν.
Dans :Parrhasios : orgueil(Lien)
(XV, 35, 687b-c (cf Reinach 264)), vol. VIII, p. 118
Παρράσιος δὲ ὁ ζωγράφος, καίπερ παρὰ μέλος ὑπὲρ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην τρυφήσας καὶ τὸ λεγόμενον ἐλευθέριον ἐκ ῥαβδίων ὡς ἔκ τινων ποτηρίων ἑλκύσας, λόγῳ γοῦν ἀντελάβετο τῆς ἀρετῆς, ἐπιγραψάμενος τοῖς ἐν Λίνδῳ πᾶσιν ἔργοις·
ἁβροδίαιτος ἀνὴρ ἀρετήν τε σέβων τάδ’ ἔγραψεν Παρράσιος.
ᾧ κομψός τις, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ὑπεραλγήσας ῥυπαίνοντι τὸ τῆς ἀρετῆς ἁβρὸν καὶ καλόν, ἅτε φορτικῶς μετακαλεσαμένῳ εἰς τρυφὴν τὴν δοθεῖσαν ὑπὸ τῆς τύχης χορηγίαν, παρέγραψε τὸ \"ῥαβδοδίαιτος ἀνήρ\".
Dans :Parrhasios : orgueil(Lien)
(XIII, p. 590f (Overbeck 1241)), t. VI, p. 412
[[8:voir aussi Apelle Praxitèle et Phryné]] τῇ δὲ τῶν Ἐλευσινίων πανηγύρει καὶ τῇ τῶν Ποσειδωνίων ἐν ὄψει τῶν Πανελλήνων πάντων ἀποθεμένη θοἰμάτιον καὶ λύσασα τὰς κόμας ἐνέβαινε τῇ θαλάττῃ· καὶ ἀπ’ αὐτῆς Ἀπελλῆς τὴν Ἀναδυομένην Ἀφροδίτην ἀπεγράψατο. καὶ Πραξιτέλης δὲ ὁ ἀγαλματοποιὸς ἐρῶν αὐτῆς τὴν Κνιδίαν Ἀφροδίτης.
Dans :Praxitèle, Vénus de Cnide(Lien)
(XIII, 590f), t. VI, p. 413
The parts of Phyne\'s body that were not seen were actually the most beautiful. As a consequence, it was not easy to get a glimpse of her naked, because she used to wear a tunic that clung to her body, and avoided the public bath. But at the Eleusinia and the Posidonia festivals, with all the Greeks watching, she took off her robe, let down her hair, and entered the sea; Apelles drew the inspiration for his \"Aphrodite Rising from the Sea\" from her.
, t. VIII, p. 119
Although the painter Parrhasius led a life that was inappropriately more luxurious than a painter should, and used his brushes to obtain what is referred to as \"the life of a free man\", in conversation he laid claim to being a decent person, and he inscribed on all the works he completed on Lindos :
This was painted by Parrhasius, a man who led adainty life (anêr habrodiaitos) but respecteddecent behavior.
Someone clever—or so it seems to me —who was quite upset with him for debasing the daintiness and beauty associated with virtue, inasmuch as he had vulgarly recruited the opportunities his good fortune had given him to the service of luxury, wrote anêr rhabdodiaitos (\"a man who lived off his paintbrush\") on the side